Chiński komunizm i chińscy żydzi

Autor : Istvan Bakony

Published by

THE BAMBOO DELIGHT COMPANY

P.O. BOX 2792

SARATOGA , CA 95070

www.bamboo-delight.com

Żydowski przywódca Israel Joseph Benjamin II, chacham Izraela, po wizycie w Chinach w połowie ubiegłego wieku, mówi na temat tajnego żydostwa chińskiego  w swoim raporcie przedłożonym zachodnim przywódcom żydowskim, że w jednej epoce chińscy żydzi zmieszali się z populacją rasy mongolskiej poprzez mieszane małżeństwa:

„Zachowują swoją religię z charakterystyczną nieustępliwością, wyróżniającą rasę żydowską, oni nawet teraz nie żenią się z innymi kobietami jak tej samej religii…”

„Podczas wojny pomiędzy Tatarami a Chińczykami część z nich przeniosła się do prowincji Che-Kiang, sąsiadującej z tą w której leży nasze miasto, i osiedlili się w Kang Tchou, mieście, które zamierzam odwiedzić, i w innym miejscu w Arnoy w prowincji Fo-Kien. Są również nasi emigranci w Pekinie i w całych Chinach”.

Następnie ten pracowity chacham, odnosząc się do tego co napisało niemiecko-żydowskie czasopismo, opowiada o grupie chińskich żydów, że „tylko jeden reprezentował prawdziwy typ żydowski ale za wyjątkiem religii i obrzezania, są całkowicie przemienieni w Chińczyków, pod względem ich języka, stroju, zwyczajów i nawyków, noszą także chińskie imiona i nazwiska. Mówi się, że żydzi przybyli do Chin z północno-zachodniej części Indii, nie później niż w III wieku po Chrystusie.

Na początku przebywali potajemnie w Ning-hia, Hantcheon i Pekinie i później osiedlili się na stałe w Kai-Fung-Foo (1).  Niebezpieczna piąta kolumna utajonych żydów przeniknęła do Chin, którzy w wyniku całkowitego przyjęcia przez nich rasowych i społecznych cech ludu chińskiego, są obecnie niebezpieczną zarazą rozcieńczoną w populacji tego kraju. Trzeba także odnotować fakt, że chociaż żydzi byłego Cesarstwa Chińskiego są uważani za najbardziej wymieszanych z rdzenną rasą Chin to od ostatniego wieku utrzymują surowy zwyczaj zawierania małżeństw jedynie pomiędzy sobą i wzmiankowany powyżej przywódca żydowski mówi, że zachowali ich religię „z charakterystyczną nieustępliwością wyróżniającą rasę żydowską”.

Historyk żydów chińskich, Alexander Wyllie, w swojej wartościowej książce zatytułowanej „Investigations on the Existence of Jews in China, since the Most Ancient Times to These Days” (Badania nad obecnością żydów w Chinach od starożytności do czasów dzisiejszych), zauważa, że obecność żydów była ukrywana przed większością ale niemniej jednak „pewne przypadkowe obserwacje poczynione podczas podróży Marco Polo pokazują, że żydów było wystarczająco dużo żeby wywierać wpływ polityczny w Chinach i Tatarii”(2).

To naturalne, że utajnione żydostwo tak zakamuflowane jak to działające w Chinach przez ostatnie 18 wieków, nie było łatwe do zidentyfikowania przez Marco Polo, ale utajnieni żydzi , którzy sami bardzo dobrze znają ten problem, mogą zidentyfikować swoją obecność lepiej od kogokolwiek innego na podstawie raportów spisanych przez Marco Polo w jego pismach.

CHIŃSCY, TAJNI ŻYDZI; MANDARYNI, SĘDZIOWIE I ŻOŁNIERZE

Wielebny pastor protestancki w jego „History of the Jews” (Historia żydów) pisze o chińskich żydach: „Byli oni szanowani i cenieni i niektórzy z nich, według istniejących inskrypcji, byli bardzo uhonorowani przez cesarzy i osiągali stanowiska mandarynów.

Jedna z inskrypcji datowana na rok 1515 chwali żydów za „ich prawość i poświęcenie w rolnictwie, handlu, sądownictwie i w wojsku a także za ich odpowiednie obrzędy religijne”. Duchowny ten stwierdza, po uwadze, że chińscy żydzi czcili imię Konfucjusza i przestrzegali chińskich zwyczajów szacunku do przodków, że „w innych aspektach byli oni rygorystycznie żydowscy…Zawierali małżeństwa tylko pomiędzy sobą…Również nigdy nie próbowali nawracać innych” (3) S.M. Perlman, żydowski historyk, w jego „History of the Jews in China” (Historia żydów w Chinach) (Londyn, 1913) także mówi o istnieniu chińskich żydów w wojsku i na stanowiskach mandarynów, z których jeden o nazwisku Chao-Yng Cheng, dowodził częścią armii i odbudował miasto Kai-Fung-Foo.

Hebrajscy historycy zgadzają się co do opisywanych wielkich talentów wojskowych chińskich, tatarskich i mongolskich żydów i to może wyjaśniać ich infiltrację w armii komunistycznej gdzie prowadzili szeptaną propagandę przeciwko sekretarzowi Mao Tse-tung’owi i naciskali na zawarcie pojednania ze Związkiem Sowieckim, najwyraźniej po to ażeby osiągnąć światowe zjednoczenie komunistyczne ale w rzeczywistości żeby zamienić Chiny Ludowe w satelitę, zdominowanego przez żydów, Związku Sowieckiego, którym kierowali.

Fotografia opublikowana w 1950 roku w oficjalnej izraelskiej publikacji zatytułowanej „The Jewish Encyclopedic Handbook” autorstwa Izraelczyka Pablo Link’a a wydanej w Buenos Aires. Strona 205, podpis:”Żyd”. To zdjęcie jest opublikowane jako dodatek do innych typów żydowskich z innych krajów pod tytułem: „Niektóre typy żydowskie”.

Tajni żydzi zinfiltrowali Chińską Partię Komunistyczną i instytucje rządowe oraz społeczne całego kraju i pracują dalej w tym samym kierunku. W innym fragmencie wspomnianej powyżej książki, żyd S. M. Pearlman, mówi, że niektóre mieszkające w Chinach dzieci żydowskie pytały go dlaczego Europejczycy tak bardzo się nimi interesują a on odpowiedział: „Ponieważ my wszyscy jesteśmy z narodu żydowskiego, my wszyscy jesteśmy potomkami Abrahama”, wbrew temu, że w swojej książce wyznał, że: „Wygląd żydów, których przepytywałem był całkowicie chiński”, za wyjątkiem młodego człowieka w wieku siedemnastu lat, który „rzeczywiście miał coś osobliwie żydowskiego”. „Po ich wyglądzie zewnętrznym niemożliwym jest odróżnienie ich od innych Chińczyków”. 

Wybitny izraelski historyk wyznaje coś co jest dobrze znane ale w ustach sławnego, żydowskiego historyka, ma dużo większą wartość dowodową a mianowicie to, że niemożliwością jest, w większości wypadków, rozpoznanie chińskich krypto-żydów ponieważ mają chińskie imiona, chińskie nazwiska, przedstawiają chiński typ rasowy i zachowują chińskie zwyczaje.

Wygląda także, że są częścią chińskiego ludu a w rzeczywistości należą oni do obcego narodu i ludu, do narodu żydowskiego. Innymi słowy przedstawiają oni sobą infiltrację izraelskiego narodu i izraelskiego imperializmu do samego serca chińskiego narodu.

To bardzo interesujące by odnotować istnienie innego oświadczenia wypowiedzianego przez historyka żydowskiego w odniesieniu do tych chińskich żydów, którzy nie ukrywają swojej izraelskiej tożsamości: „Przed zakończeniem muszę dodać, żeby być uczciwym w stosunku do tego starożytnego i cywilizowanego chińskiego narodu, że żydzi w Chinach nigdy nie mieli powodu aby skarżyć się na nietolerancję. Nigdy nie obowiązywały ich prawa wyjątkowe. Nigdy nie byli prześladowani lub nienawidzeni z powodu ich religii. Zawsze cieszyli się tymi samymi prawami co Chińczycy” (4).

To żydowskie wyznanie ma największą wartość. Żydzi mówią, że rzezie, prześladowania i wypędzenia żydów z różnych krajów chrześcijańskiej Europy i krajów islamskich jako alternatywa ich konwersji zarówno na chrześcijaństwo lub na islam, zmusiły żydów, zarówno z krajów europejskich jak i z obszarów świata muzułmańskiego, do fałszywej zmiany wyznania na islam lub chrześcijaństwo aby uniknąć prześladowań, rzezi lub wypędzeń i aby pozostać w krajach, które zamieszkiwali.

Niemniej jednak jeżeli byłoby to jedynym wyjaśnieniem tych fałszywych konwersji i decyzji tajnych żydów ażeby ukrywać swoją żydowską tożsamość to jak można to wyjaśnić, że w Chinach, gdzie słynny żydowski historyk S. M. Pearlman stwierdza, że żydzi nigdy nie byli prześladowani i wyraźnie zaprzecza jakimkolwiek przypadkom nietolerancji, zjawisko tajnych żydów istniało przez wiele wieków, i aż do naszych dni żydzi ukrywają swoją tożsamość udając, że są częścią narodu chińskiego?

To, i inne podobne przypadki, są dowodem na to, że chociaż jest prawdą, że w wielu przypadkach żydzi byli zmuszeni do maskowania się aby uniknąć prześladowań, wypędzeń lub śmierci, to w większości przypadków jest jasne, że wybrali ten sposób życia jako polityczną strategię umożliwiającą im infiltrację społeczeństwa kraju w którym zamieszkiwali a mającą na celu zmonopolizowanie kluczowych stanowisk i podporządkowanie sobie kraju, który ich gościł.

Z drugiej strony ta rzeczywistość była potwierdzona przez uznanych żydowskich pisarzy, którzy nawet przyznali w niezwykłym przypływie szczerości, że utajnione funkcjonowanie judaizmu było umotywowane polityczną strategią i pragmatyczną wygodą.

W ten sposób „The Castillan Jewish Encyclopedia”, w rzadkim przypływie szczerości dotyczącej tych tak sekretnych spraw, oświadcza co następuje: „Żydowscy przywódcy i pisarze tacy jak Daniel Israel Bonafou, Miguel Cardoso, Jose Querido, Mardoqueo Mojiaj i inni, bronili marranizmu (krypto-judaizmu) JAKO METODY PODKOPYWANIA FUNDAMENTÓW WROGA I JAKO ŚRODKÓW PRZYCZYNIAJĄCYCH SIĘ DO WIĘKSZEJ ELASTYCZNOŚCI WALKI”.

I w innym fragmencie, odnoszącym się do tych samych krypto-żydów, mówi się, że ci z Hiszpanii uważali, że: Królowa Estera, która nie wyjawiła ani swojej rasy ani swego urodzenia, była dla nich wzorem do naśladowania” (5). Biorąc to pod uwagę trzeba pamiętać, że biblijna Księga Estery, której studiowanie jest obowiązkiem wszystkich żydów, wychwala żydowską dziewczynę, która udawała Persjankę i skrywała swoją żydowską krew, lojalność i religię, która mogła zostać cesarzową Persji i zdołała pomyślnie uczynić jednego ze swoich żydowskich krewnych pierwszym ministrem Imperium Perskiego, doprowadzając do tego, że Persja dostała się pod władzę żydowską a także doprowadziła do wymordowania każdego Persa sprzeciwiającego się żydowskiej dominacji.

Fakt, że krypto-żydzi, jak to powyższy, autorytatywny dokument ujawnia, wspominali królową Esterę jako wzór do naśladowania, pokazuje, że głównym powodem ukrywania żydowskości było i jest osiągnięcie całkowitej infiltracji kraju na terytorium, którego żydzi zamieszkują, w celu osiągnięcia tego co królowa Estera osiągnęła tymi samymi środkami, czyli władzy nad narodami w których sekty marranów albo krypto-żydów działają.

W Chinach, jak i w innych krajach świata, krypto-żydzi, jak wspominają autorytatywne źródła, osiągnęli wysokie stanowiska jako mandaryni, sędziowie i wodzowie chińskiej armii. Żydowski przywódca Israel Joseph Benjamin II, piszący w końcu XIX wieku, opisuje sytuację tatarskich żydów żyjących na Syberii, oświadczając, że poinformowano go, że „oni osiedlili się w Wielkiej Tatarii gdzie żyli w wolności i w największej zgodzie z rdzennymi mieszkańcami.

Przywódcy byli tak samo wybierani spośród żydów jak i spośród Tatarów, i jedni i drudzy dzielili trudy i niebezpieczeństwa wojny ale żydzi nie wchodzili w związki małżeńskie z Tatarami i surowo przestrzegali swojego kultu religijnego. Warto odnotować, że oni sądzą iż są potomkami plemienia Rubena” (6). Pomimo takiego pochodzenia tatarscy żydzi reprezentują sobą typ tatarski co umożliwia im życie wśród ludności bez odkrycia ich tożsamości tak jak w przypadku żydów chińskich, hinduskich, murzyńskich, itd.

Ale co najmniej od ostatniego wieku praktykują oni dyskryminację rasową w stosunku do ich serdecznych i uprzejmych gospodarzy, odmawiając zawierania z nimi małżeństw, wierząc w swoje pochodzenie od plemienia Rubena. Z drugiej strony warto jest zauważyć, że serdeczne przyjęcie im okazywane przez Tatarów i wolność, którą obdarowali ich Tatarzy były odpłacone przez sowieckich żydów okropnymi rzeziami nieszczęsnych Tatarów i zapędzenia ich w jarzmo komunistycznej niewoli.

Jest to jeszcze jeden dowód żydowskiej niewdzięczności wobec tych, którzy ofiarowali im przyjaźń! S. M. Pearlman, historyk żydowski, wspomina, że jedno z tatarskich plemion obrało żydowskich królów z grupy imigrantów przybyłych z Medii i Persji, potomków plemion Symeona, Efraima i Manassesa.

Stwierdza on także, że ci żydowscy imigranci przemienili się w dzikich i okrutnych nomadów i wielkich wojowników w Tatarii (7). Ci tatarscy żydzi są obecnie buldogami reżimu sowieckich żydów na Syberii i jest to dobrze znane, że jest wielu żydo-tatarskich oficerów w Armii Czerwonej ponieważ chińscy i tatarscy żydzi, w odróżnieniu od tych z innych narodów, posiadają wielkie talenty wojskowe.

Ci tysiącletni chińscy żydzi, którzy mają chiński wygląd rasowy, praktykują chińskie obyczaje i noszą chińskie imiona i nazwiska, byli znani światowemu żydostwu aż do dnia dzisiejszego jako żydzi Tiao-Kiu-Kiaou. Żydowski przywódca, rabin Jacob S. Raisin, opowiadając o pochodzeniu słowa Tiao-Kiu-Kiaou, mówi co następuje:

„Pewni średniowieczni komentatorzy stwierdzają, że kiedy Izajasz (biblijny prorok – tłum.) przepowiedział przywrócenie „kraju Sinim” przez żydów, to miał on na myśli tych którzy podróżowali dziesięć tysięcy mil z nad Jordanu, przez Kaukaz, Turkiestan i Tybet, aż do Żółtej Rzeki w Chinach. Niewątpliwie istnieją wskazówki, że wieki przed epoką chrześcijańską żydzi utrzymywali stosunki handlowe z „jedwabnymi ludźmi” (to znaczy z Chińczykami), którzy zwali ich Tiao-Kiu-Kiaou, co oznacza tych, którzy usuwają ścięgno (odniesienie do żydowskiego obrzędu wspomnianego w Księdze Rodzaju 32-33).

Prawdopodobnie judaizm był tam rozpowszechniony przez żydowskich Radanitów, którzy przepływając morze lub w karawanach szlakiem samarkandzkim, udawali się do Chotanu aby wymieniać towary z Afryki i Europy na papier, szkło, delikatne ubrania i jedwab, które były produkowane w tamtych czasach tylko w Chinach. Oni stale zwiększali swoją liczebność w Chinach, tworząc mądrą i kulturalną populację” (8).

Ogólnie wszyscy żydowscy historycy, którzy mówią o tysiącletnich chińskich żydach, zgadzają się, że pochodzenie nazwy im nadanej (Tiao-Kiu-Kiaou) bierze się z ich praktyki wyżej wzmiankowanego obrzędu w Biblii, dotyczącego rytualnego zabójstwa i była to nazwa nadana w Chinach członkom odłamu, którzy (jak się później przekonamy) praktykowali judaizm otwarcie.

„The Castillian Jewish Encyclopedia” mówi, że to odniesienie do rytualnego zabójstwa „ujawnia przedrabiniczny okres ich przybycia do kraju” (9) albo , innymi słowy, to, że chińscy żydzi po raz pierwszy przybyli do Chin wcześniej niż 1800 lat temu. Czytelnicy mogą sięgnąć do tłumaczenia Murray’a dotyczącego podróży Marco Polo w odniesieniu do politycznego i handlowego wpływu chińskich żydów w 1286 roku (10).

Z drugiej strony „The Castillian Jewish Encyclopedia” mówi co następuje w odniesieniu do publicznych żydów: „Chociaż często myleni z muzułmanami, są oni wzmiankowani w Rocznikach Chińskich, po raz pierwszy w „Yuen Shi” z 1329 roku, z powodu prawa podatkowego dotyczącego heterodoksów, i jeszcze raz w 1354 roku, kiedy z powodu buntów bogaci muzułmanie i hebrajczycy zostali wezwani do Pekinu aby służyć w wojsku. W obu przypadkach żydzi są nazywani (w Yuen Shi) Dju-Hudu, jest być może deformacja słowa „Yehudim” ” (11).

Oprócz społeczności tajnych żydów rozsianych w Chinach, już wspominanych, jest jeszcze inna żydowska społeczność w mieście Kai-Fung-Foo, byłej stolicy prowincji Honan, która działała mniej lub bardziej w sferze publicznej przez parę stuleci i co do której poczynił wzmianki misjonarz jezuicki, ojciec Matteo Ricci, w doniesieniach przesyłanych do Europy na początku XVII wieku.

Żydowskie encyklopedie i inne książki, napisane przez żydów dla gojów, dostarczają, jak wcześniej powiedziałem, wielu informacji na temat judaizmu pod względem tych rzeczy, które żydowscy imperialiści pozwalają znać gojom, ale ukrywają, minimalizują i nawet wprowadzają czytelnika w błąd co do spraw, które judaizm uważa za POLITYCZNE TAJEMNICE, które MUSZĄ BYĆ UKRYTE przed gojowskimi czytelnikami.

Oto dlaczego nie jest to dziwne, że takie encyklopedie i książki, kiedy mówi się o bardzo starożytnym chińskim judaizmie, zwykle tylko mówią  o społecznościach, które działały publicznie w mieście Kai-Fung-Foo. O tej społeczności bardzo często dostarcza się informacji, które są wysoce interesujące ponieważ mówią one, że ta społeczność żydowska swego czasu kwitła ale dzisiaj jest w stanie bolesnego upadku.

„The Jewish Encyclopedia” oprócz wspominania społeczności Kai-Fung-Foo mówi, że katoliccy misjonarze XVII wieku znaleźli inne, jawnie żydowskie społeczności w Hangchao-Foo i W INNYCH CHIŃSKICH MIASTACH, nie uściślając jak wiele tychże społeczności, wspomniani misjonarze, znaleźli.

„The Jewish Encyclopedia” dodaje, że uwaga żydowskich historyków była głównie skoncentrowana na społeczności Kai-Fung-Foo a nie na innych ze względu na relikty archeologiczne znalezione w starej synagodze a składające się z marmurowych, grawerowanych w języku chińskim, tablic, których teksty są pomocne w wyjaśnieniu kilku nieznanych aspektów historii chińskiego judaizmu.

Tablice te są datowane latami 1489, 1512 i 1663. Ta z 1489 roku, odnosząca się do żydowskiej imigracji, stwierdza: „Siedemdziesiąt rodzin przybyło z zachodu składając cesarzowi hołd i dary w postaci bawełnianej odzieży. Zezwolił on na osiedlenie się im w mieście Peen-Lang czyli w Kai-Fung-Foo. W 1163 roku została przez niejakiego Yen-too-la zbudowana synagoga i w 1279 roku była rozbudowana na wielką skalę. W 1390 roku Tai-tsou, założyciel dynastii Ming, obdarzył tych żydów ziemią i dodatkowymi przywilejami. W 1421 roku cesarz zezwolił żydowskiemu lekarzowi, wysoko cenionemu przez niego, naprawienie synagogi…”.

„The Jewish Encyclopedia” daje dalsze informacje dotyczące grawerowanych napisów znalezionych na tych obiektach archeologicznych, które nie mogą tutaj być wyszczególnione ze względu na zwięzłość tej pracy. Jednakże wśród nich jest inskrypcja mówiąca o chińskich żydach, która brzmi: „Są oni wyjątkowi w rolnictwie, handlu, na stanowiskach publicznych (sędziowie i w sztuce wojennej)”.

W rzeczywistości może to być odczytane, że chińscy żydzi wybijali się w handlu, tak jak w innych krajach, i osiągali najwyższe stanowiska rządowe tak jak żydzi czynią to pośród narodów nie-żydowskich. Ale wygląda to na specjalną cechę chińskich żydów, jak to wielu żydowskich historyków stwierdzało, i także te archeologiczne relikty potwierdzają, że chińscy żydzi Tiao-Kiu-Kiaou byli specjalistami w rolnictwie. To pozwoliło im przeniknąć do środowiska chłopskiego tak jak ich wielkie talenty wojskowe pozwoliły im na przeniknięcie do armii, tworząc piątą kolumnę żydowskiego imperializmu infiltrującą wszystkie istotne dziedziny życia Chin.

To musi niewątpliwie stwarzać poważne zagrożenie dla Chińskiej Republiki Ludowej, jeżeli nie będzie wykryta i wytępiona, ponieważ zarówno publiczni żydzi jak i krypto-żydzi, jak wszyscy żydzi w świecie, są w rzeczywistości członkami obcego narodu i agentami tysiącletniego super-imperializmu.

Jako tacy współdziałali oni z ich żydowskimi braćmi z Kremla w usiłowaniu przekształcenia Chin Ludowych w satelitę Związku Sowieckiego, tak jak i satelickich, socjalistycznych państw Europy Wschodniej, za wyjątkiem Albanii i Rumunii.

Powracając do inskrypcji z Kai-Fung-Foo, to znaczy z synagogi z tego miasta, inna inskrypcja wspomina rewoltę, która obaliła dynastię Ming ochraniającą żydów. Inskrypcja ta wykonana była na polecenie żydowskiego, chińskiego mandaryna, który później był ministrem cesarza i który napisał rozprawę o cnotach Adama (który był, według Biblii, pierwszym człowiekiem stworzonym przez Boga) a także o cnotach Noego, Abrahama, wszystkich Izraelitów i Mojżesza, założyciela żydowskiej religii. Inskrypcja wykonana na polecenie tego mandaryna, odnosi się do upadku miasta Kai-Fung-Foo podczas rewolty i zniszczenia żydowskiej synagogi oraz rzezi pewnej liczby żydów przez rebeliantów w 1642 roku.

Inskrypcja informuje, że żydzi byli ochraniani przez cesarzy dynastii Ming i osiągali stanowiska w cesarskim rządzie. Mówi ona także, że w szczycie tej katastrofy żydowski, chiński mandaryn pojawił się na czele armii i że ten mandaryn uratował Pismo Święte (Torę), które było wrzucone do wody przez rebeliantów, odbudował miasto Kai-Fung-Foo i że ten mandaryn i jego brat, razem odbudowali żydowską synagogę w 1663 roku.

Ten żydowski, chiński mandaryn miał, tak jak zarówno jawni żydzi i krypto-żydzi z Tiao-Kiu-Kiaou, typowe chińskie imię i nazwisko. Nazywał się Chao-Yng-Cheng (13). Te inskrypcje, które tworzą historyczny pomnik o bezspornej wartości dokumentalnej, pokazują ogromny polityczny i militarny wpływ jaki żydzi wywierali w Chinach w XVIII wieku. Nie tylko piastowali oni najwyższe stanowiska w cesarskim rządzie ale mieli także pod swoim dowództwem chińskie armie.

 „The Jewish Encyclopedia” informuje, że żyd Chao-Yng-Cheng był mandarynem w prowincji Chen-Si (14), to znaczy, że był gubernatorem tej prowincji. Jest to jasny dowód żydowskiej infiltracji najwyższych stanowisk w chińskim rządzie.

„The Jewish Encyclopedia” opisując chińskich żydów miasta Kai-Fung-Fo, pisze także, że wielu z nich: „wyemigrowało, podczas wojny pomiędzy Chińczykami a Tatarami, do Kiang-su, Arnoy i do Pekinu, ale nie mają oni synagog w tamtych miastach i że pewni żydzi, pod angielską ochroną, wyjechali do Szanghaju i Hongkongu, gdzie zajmowali się handlem opium i bawełną” (15).

Informacja ta, dostarczona przez „The Jewish Encyclopedia”, to żydowski dokument o niekwestionowanej wartości, ujawnia nam, że handel opium, który doprowadził do zbrodniczej wojny prowadzonej przez rząd brytyjski przeciwko Chinom, przynosił korzyści nie tylko brytyjskim i indyjskim żydom ale także chińskim żydom z miasta Tiao-Kiu-Kiaou, którzy także brali udział w handlu opium w Szanghaju i Hongkongu pod ochroną rządu brytyjskiego, który był, jak dobrze wiemy, satelitą pod kontrolą żydowskiego super-imperializmu.

Pod żydowską władzą rząd brytyjski wysłał nawet, zdradzając ideały demokracji, swoich własnych ludzi aby walczyli i umierali za ochronę i ekspansję żydowskiego handlu opiumowego po to żeby żydzi mogli zarabiać na truciu Chińczyków i chińscy żydzi brali udział w tym handlu kosztem swoich chińskich gospodarzy.

Ponieważ żydzi indyjscy, i inne społeczności żydowskie świata afro-azjatyckiego, byli nieco w tyle za żydostwem zachodnim pod względem postępu ich religijnych instytucji i polityki wewnętrznej, to zachodnie żydostwo w wieku XIX rozpoczęło program adaptacji tajnych, żydowskich stowarzyszeń z Afryki, wschodniej i południowej Azji, do potrzeb europejskiego i amerykańskiego żydostwa nie tylko pod względem zmian w żydowskich, religijnych i społecznych, instytucjach ale także pod względem nowych metod infiltracji i politycznej kontroli narodów gojowskich, włącznie z metodami rewolucyjnymi, przyspieszającymi ich dominację.

Potencjał rewolucyjny afro-azjatyckich społeczności żydowskich zaczął rozwijać się stopniowo w czasie XIX wieku kiedy zachodnie żydostwo wysłało doświadczonych przywódców aby je przeszkolili we wszystkich aspektach w których byli oni zacofani w stosunku do zachodniego żydostwa.

Odnośnie chińskiego żydostwa i żydowskiej społeczności miasta Kai-Fung-Foo „The Jewish Encyclopedia” informuje, że zachodni żydzi stworzyli specjalną organizację zwaną „Towarzystwo Ratowania Chińskich Żydów”, której zadaniem było odrodzenie żydowskiej religii pośród tych chińskich żydów (16), którzy, jak już wcześniej zauważyliśmy, są twórcami żydowskiego imperializmu w Chinach.

„The Jewish Encyclopedia” dodaje, że żydzi z Szanghaju współpracowali z tym Towarzystwem. Według żydowskich encyklopedii, uprzednio kwitnąca społeczność żydowska w mieście Kai-Fung-Foo popadła w bolesny upadek i dekadencję, liczba jej członków zmniejszyła się do tego stopnia, że musieli ci żydzi sprzedać swoją synagogę.

My, jako doświadczeni badacze historii utajnionych żydów, odkryliśmy i możemy to udowodnić, że za każdym razem kiedy żydowscy historycy mówią o upadku lub zniknięciu żydowskiej społeczności w książkach, które mogą czytać goje (takie jak encyklopedie i inne prace książkowe) to w większości przypadków, jako że jest kilka wyjątków jak to zwykle bywa, tak naprawdę rzecz polega na tym, że następuje masowe „odstępstwo” od publicznie wyznawanego judaizmu i większość „odstępców” jedynie udaje, że porzuca judaizm na rzecz gojowskiej religii podczas gdy potajemnie pozostają lojalni wobec narodu żydowskiego i żydowskiej religii.

Innymi słowy, oni jedynie przechodzą od jawnego judaizmu do judaizmu potajemnego. Ponadto tysiącletni chińscy żydzi Tiao-Kiu-Kiaou, zarówno utajnieni, rozsiani na terytorium Chin i także z miasta Kai-Fung-Foo, którzy jawnie praktykowali judaizm, także emigrowali, jak to już wspomniane żydowskie książki świadczą, do różnych regionów Chin, to ten wielki naród chiński przyjął także inne żydowskie fale imigracyjne o których wspomnimy tylko krótko ze względu na brak miejsca.

Chavennes, orientalista, mówi o innej jeszcze żydowskiej kolonii, założonej w Chinach pomiędzy 960 a 1126 rokiem, składającej się z żydów przybyłych z Indii. Żydowski historyk Elkan Nathan Adler, także wspomina o innej żydowskiej penetracji Chin, która nadeszła z Buchary przez Persję w wieku XIV (17).

Pierwsi imigranci, według „The Castillian Jewish Encyclopedia” „osiedlili się w kilku regionach Chin”. Od roku 1840 Chiny doświadczyły dalszych żydowskich fal imigracyjnych, które nadeszły z różnych krajów, głównie europejskich. Według „The Castillian Jewish Encyclopedia” otwarcie tak zwanych „Ports of the Treaty” (porty traktatowe – tłum.) w 1840 roku sprowadziło pewną liczbę angielskich żydów do Chin z Hongkongu i Indii. W 1850 roku Elias David Sassoon, bogaty żydowski handlowiec osiadły w Bombaju (Indie), założył filię swojej firmy w Szanghaju.

Urodzony w Bagdadzie, ojcem jego był skarbnik i bankier tureckiego gubernatora tego miasta. Pisząc o Eliasie Davidzie Sassoon’ie „The Castillian Jewish Encyclopedia” stwierdza, że „specjalizował się on w handlu opium, poza innymi rzeczami” i że kiedy założył on swoją filię w Szanghaju to w jego ślady poszli Kadoorii, wielcy żydowscy kapitaliści z Bagdadu, wraz ze swoimi firmami i wszyscy razem wybudowali synagogę w Szanghaju, zakładając nową gminę żydowską, która aż do 1905 roku miała głównie charakter sefardyjski.

Tak więc ta nowa żydowska gmina miała zaszczyt być założoną przez firmę wielkiego, międzynarodowego, żydowskiego handlarza opium, którego syn, milioner tak jak ojciec, używał muzułmańskiego imienia, imienia Abdullah podczas pobytu w Bagdadzie a podczas pobytu w Londynie używał chrześcijańskiego imienia Albert. Jego żydowskie imię, to prawdziwe, było David. O tym wielkim, międzynarodowym kapitaliście „The Castillian Jewish Encyclopedia” mówi: „Sassoon Albert (Abdullah, David), przemysłowiec, bankier i filantrop. Urodzony w Bagdadzie w 1817 roku, zmarł w Brighton w Anglii w 1897 roku.

Najstarszy syn Davida Sassoon’a i szef przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych całej rodziny założył największe fabryki tekstylne w Bombaju (Indie), wyłożył pieniądze na wielką, nowoczesną zaporę wodną dla miasta i założył kilka szkół. Członek Rady Legislacyjnej od 1867 roku do 1871 roku i jeden z najwybitniejszych ludzi elity Bombaju. Bywał często u królów angielskich a jego wystąpienie z szachem Persji w 1889 roku było jednym z wydarzeń angielskiej stolicy. Otrzymał szlachectwo w 1872 roku”.

Żydzi często otrzymywali tytuły szlacheckie w Anglii, zwłaszcza od początku panowania królowej Wiktorii, do tego stopnia, że badacze wykazali, że większość tytułów w rodzaju: hrabia, markiz, wicehrabia i lord, są obecnie w rękach żydowskich, uszlachconych rodzin albo starych, arystokratycznych rodów angielskich, skoligaconych z rodzinami żydowskimi.

Księstwa były zjudaizowane za pomocą małżeństw z żydówkami i wiekowi książęta, i te żydówki, z pomocą potężnych żydowskich społeczności, potajemnie wprowadzali w tajemnice judaizmu najstarszego syna, to znaczy nowego księcia. Nie jest to dziwne w związku z tym, że międzynarodowe żydostwo nie spieszy się do obalenia monarchii angielskiej, która jest kontrolowana przez żydowski imperializm.

Wojna rosyjsko-japońska i prześladowania, które ona wywołała przeciwko żydom, nieudana rewolta komunistyczna w Rosji z 1905 roku, którą Cesarski Rząd Rosyjski właściwie powiązał z żydami, spowodowały nowy napływ do Chin żydowskich uciekinierów z terytorium Rosji. W 1917 roku żydzi rosyjscy, którzy przybyli do Harbinu i Mukdenu w Mandżurii, byli zantagonizowani z białymi Rosjanami, którzy oskarżali rosyjskich żydów o inicjowanie czerwonego terroru w Rosji.

Kiedy nastąpiła inwazja japońska na Chiny w 1931 roku, wielu żydów rosyjskich mieszkających w Chinach, którzy uciekali przed Japończykami (oskarżającymi ich o komunizm), było zmuszonych do udania się do Tien-Sinu, Hankow i Szanghaju, gdzie byli oni wzmocnieni przez nowych imigrantów, polskich i rumuńskich żydów.

W 1928 roku żydowska społeczność żydów aszkenazyjskich połączyła się ze społecznością żydów sefardyjskich, pod auspicjami niedawno założonej w Szanghaju loży, tajnej światowej masonerii żydowskiej B’nai B’rith, która w ten sposób rozpoczęła rozciągać swoje macki w Chinach.

Trzeba pamiętać, że rząd autonomiczny, preferowany przez żydowskie społeczności w całym świecie i ambicje jego przywódców do kierowania gospodarką i polityką, czasami wywołują głębokie rywalizacje pomiędzy różnymi społecznościami żydowskimi, niektóre pozostają utajnione przez żydów ale inne niezwykle szeroko się rozprzestrzeniają.

Jednym z tajnych celów dla którego żydowska super-masoneria B’nai B’rith została stworzona było złagodzenie rywalizacji i konfliktów oraz promowanie harmonii i powtórnej unifikacji jako że B’nai B’rith przenika i działa wśród różnych żydowskich społeczności różnych rytów i odłamów.

B’nai B’rith osiągnęła ten cel unifikacji w przypadku żydów aszkenazyjskich i żydów sefardyjskich w Szanghaju. Nowy napływ żydów do Chin rozpoczął się w 1933 roku. Żydzi uciekali z Niemiec i Austrii przed szykanami nazistów. Według „The Castillan Jewish Encyclopedia” ci nowi żydowscy emigranci z Niemiec osiągnęli stanowiska w administracji Republiki Chińskiej. Wśród nich wybitny żyd, doktor Bernhard Weiss, który był wiceszefem policji w Berlinie, później w Chinach powierzono mu reorganizację chińskiej policji przez rząd Czang-Kai -szeka.

Miriam Karnes, która zginęła podczas bombardowania Nanking, zorganizowała sławny batalion kobiet chińskich. Generał Moshe Cohen pomagał w organizacji zaopatrzenia sił zbrojnych w żywność, broń i sprzęt.

Inni żydowscy uciekinierzy służyli w szeregach nacjonalistycznych jako lekarze i pielęgniarki. Ale wielka ilość niemieckich żydów dostała się do Chin dopiero po smutnym roku 1938, który przyniósł wielkie niemieckie rzezie, aneksję Austrii i Sudetów”.

W 1940 roku B’nai B’rith w Chinach była kierowana przez angielskiego żyda Mendella Browna (18). Żydzi używali w Chinach także swoich kobiet do usidlania czołowych przywódców, kobiet, które wzorowały się na historii ze starotestamentowej Księgi Estery, która opowiada jak żydówka Estera, ukrywając swoje żydowskie pochodzenie i religię, omamiła perskiego władcę, uwiodła go i nakłoniła do małżeństwa z nią, stając się tym samym współwładczynią Persji. Posiadając taką pozycję zaaranżowała mianowanie swojego wuja na stanowisko pierwszego ministra.

W Chinach rodzina Song, z kręgu żydów Tiao-Kiu-Kiaou, osiągnęła wielki sukces w XX wieku tymi samymi metodami. Jedna z sióstr Song wyszła za mąż za doktora Sun Yat-sena, człowieka, który usunął starożytną chińską monarchię i stworzył republikę zostając jej prezydentem. Inna z sióstr wyszła za mąż za marszałka Czang Kai-szeka, prezydenta Chin Nacjonalistycznych.

Wdowa po doktorze Sun Yat-sen została członkiem maoistowskich Chin Ludowych, gdzie ona obecnie mieszka i gdzie, posiadając prestiż wdowy po bohaterze narodowym, może niewątpliwie wspomagać plany międzynarodowego żydostwa w zapewnianiu, że krypto-żydzi Tiao-Kiu-Kiaou, albo co najmniej chińscy goje łatwo manipulowani przez żydów, obejmą sukcesję po przewodniczącym Mao Tse-tungu, kiedy on umrze.

Jeżeli ten cel będzie osiągnięty to żydowsko-rasistowscy imperialiści przechwycą władzę w Chinach Ludowych i narzucą chińskiemu narodowi swoje jarzmo godząc Chiny ze Związkiem Sowieckim i sprowadzając je do roli sowieckiego wasala, według projektu międzynarodowego żydostwa. Aż do chwili obecnej żydzi nie zdołali zrealizować swoich prób usunięcia przywódcy Mao Tse-tunga ale ciągle dążą , za pomocą wewnętrznej rewolucji, do zastąpienia jego reżimu reżimem, który uczyniłby Chiny satelitą Związku Sowieckiego.

Pomimo ostatnich niepowodzeń piąta kolumna tajnych żydów w Chinach nie ustaje w spiskowaniu i zachęcaniu elit ze środowisk prosowieckich Komunistycznej Partii Chin i armii, oszukując wielu gojowskich wojskowych i politycznych przywódców, którzy nie mają pojęcia o imperialistycznych motywach tego manewru, wykorzystując tych, którzy są ambitni i aspirują do wysokich stanowisk a także rozpalając indywidualne resentymenty, które istnieją w Chinach tak jak i w każdym innym kraju świata.

Ponadto ten nienasycony, żydowski imperializm Kremla, zrodził ideę taką, że dzięki wojnom w Indochinach może wybuchnąć wojna pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami Ludowymi, która dałaby Kremlowi możliwość wysłania armii do Chin aby je bronić tak jak „obroniła” ona Polskę przed nazistowską agresją i także inne wschodnioeuropejskie narody, co skończyło się zniewoleniem ich wszystkich.

W ich usiłowaniu zdominowania Chin, żydowscy, socjalistyczni imperialiści z Moskwy zaplanowali nawet (na wypadek, że inne środki zawiodą) inwazję wojskową na terytorium chińskie, podobną do inwazji na Węgry i Czechosłowację. Ale żeby to osiągnąć bez poważnego zagrożenia trzeba było zabezpieczyć ich zachodnie granice za pomocą układów z Niemcami Federalnymi i innymi europejskimi mocarstwami, eliminując w ten sposób wojnę na dwa fronty.

Mogliby wtedy wycofać wiele armii, które posiadali na europejskich granicach i skoncentrować całą potęgę militarną przeciwko maoistowskim Chinom i otoczyć je żelaznym pasem z pomocą rządu indyjskiego kontrolowanego przez żydostwo, i innych, których chcą w to wciągnąć. (Cytat wydawcy: proszę odnieść się do broszurki nr 9 „Political Secrets” a zatytułowanej „The Jewish Fifth Column in India”. Czytelnicy mogą znaleźć informacje na temat sposobów kontroli Indii przez hinduskie krypto-żydostwo.).

Koniecznością jest ażeby niemieccy patrioci i inni zachodni europejczycy nie wpadli w tę sowiecką pułapkę zawierającą przynętę osiągnięcia pokoju i bezpieczeństwa w Europie. Jeśli kremlowscy żydzi zdołają najechać Chiny i zdominują je to wtedy ruszą przeciwko Europie Zachodniej, której nie odważą się najechać dopóki nie będą zdolni do likwidacji reżimu Mao Tse-tunga, i nie zastąpią go innym kontrolowanym przez Kreml i światowe żydostwo.

Niemieccy patrioci muszą być bardziej świadomi niż ktokolwiek inny ponieważ utajniony, komunistyczny żyd Willy Brandt, jest zdecydowany pomóc swym żydowskim braciom z Kremla w tej fałszywie pokojowej propagandzie, której jedynym prawdziwym celem jest pozostawienie Kremlowi wolnej ręki w najeździe (jeżeli to będzie konieczne) na Chiny z powodów wyżej wymienionych.

W przypadku pomyślnej inwazji Związku Sowieckiego na Chiny, plany sowieckie przewidywały utrzymanie nieskończonej okupacji Chin za pomocą armii sowieckiej pod pretekstem obrony socjalizmu, tak jak to się stało w kilku krajach Europy Wschodniej.

Prawdziwym ukrytym powodem jest to, że imperializm żydowski jest przekonany, że skryci, chińscy żydzi Tiao-Kiu-Kiaou są zbyt nieliczni (19) w stosunku do ogromnej populacji chińskiej ażeby byli oni w stanie całkowicie zdominować Chiny. Dlatego będą musieli potrzebować wsparcia sowieckiego wojska tak jak w przypadku tych krajów wschodnioeuropejskich, których żydowska populacja była zdziesiątkowana przez nazistów i była ona na tyle nieliczna, że nie była w stanie utrzymać władzy bez wsparcia oddziałów sowieckich.

Żydostwo planuje kontrolę rządów wszystkich rodzajów, monarchistycznych, demokratycznych i komunistycznych, ale jest to niedopuszczalna tragedia dla narodu żydowskiego (który używa komunizmu do narzucenia swojej żydowskiej dominacji nad ludzkością), że socjalistyczne i komunistyczne państwa powinny upaść o ile będą w rękach gojowskich rządów i tak długo będą atakowane aż wpadną pod rządy kontrolowane przez nienasycony imperializm międzynarodowego żydostwa.

Związek Sowiecki jest najpotężniejszym bastionem żydostwa w obozie komunistycznym dzięki wielkiej ilości żydów wśród Rosjan, Ukraińców i innych narodów Związku Sowieckiego. Miliony sowieckich żydów, którzy kontrolują Partię Komunistyczną, armię, tajną policję i inne organy ucisku, zatrzymują władzę dla siebie bez zapotrzebowania na pomoc zagraniczną.

Tak pełna jest ich władza w Związku Sowieckim, że mają oni możliwość udzielania pomocy i wsparcia ich żydowskim braciom ulokowanym w rządach innych krajów komunistycznych a którzy nie są w stanie osiągnąć samodzielnie tak całkowitej władzy. Warto zauważyć, że we wszystkich narodach w których procent żydów jest mały w stosunku do rdzennej ludności tych krajów, występuje wysoki współczynnik małżeństw mieszanych pomiędzy jawnymi żydami a prawdziwymi przedstawicielami tychże rdzennych narodów.

Kwestia ta jest wysoce doniosła ponieważ w takich przypadkach żydowscy imperialiści próbują różnymi metodami zwiększyć liczbę żydów w tych krajach aby ułatwić ich zwycięstwo i następnie zachować władzę przy pomocy ich własnych sił. W ten sposób żydzi powiększają własną populację w każdym kraju, popularyzując i popierając mieszane małżeństwa pomiędzy żydówkami i przedstawicielami rdzennego narodu kraju, który próbują podbić.

Zgodnie z żydowskimi prawami, zasadą jest, że mieszane małżeństwa żydów z gojami są zabronione ale te prawa przewidują pewne wyjątki dzięki którym małżeństwa mieszane mogą być uznane przez Wielki Kahał albo Regionalną Radę Najwyższą w celu osiągnięcia politycznych stanowisk, ważnych pozycji szpiegowskich lub stanowisk zapewniających wpływy gospodarcze lub społeczne.

Wyjątki takie obejmują wiele przykładów dotyczących żydówek, które zostały poślubione przez królów, szlachciców, prezydentów państw i innych, wysoko postawionych, przywódców gojowskich albo właścicieli wielkich przedsiębiorstw, gazet i innych instytucji, które żydostwo pragnie kontrolować.

Ogólnie rzecz biorąc, małżeństwa żydów z gojowskimi kobietami nie są uznawane ponieważ prawo żydowskie „Hagada” stwierdza, że żydostwo może być tylko przekazane dzieciom z mieszanego małżeństwa przez matkę, to znaczy wtedy kiedy matka jest żydówką. Ale to ortodoksyjne prawo „Hagada” zostało zarzucone przez wiele żydowskich społeczności, między innymi reformatorów, którzy także akceptują jako żydów dzieci żydowskiego ojca i gojowskiej matki.

Fakt, że spowodowało to kontrowersje pomiędzy reformatorami i bardziej ortodoksyjnymi, żydowskimi sektami, nie unieważnia faktu, że żydowskie społeczności, które akceptują dzieci żydowskich ojców i gojowskich matek są ciągle lojalnymi żydami i uważają dzieci za żydów, wprowadzając je w wieku 13 lat do tajnych organizacji pod totalitarnym kierownictwem synagogalnych bractw egzystujących wśród żydowskich społeczności różnych krajów świata dla żydów-mieszańców o „splamionej krwi”,  którzy są  kierowani i kontrolowani przez tych uznawanych za żydów czystej krwi (nawet jeżeli to uznanie niewiele ma wspólnego z rzeczywistością).

W ten sposób potomkowie mieszanych małżeństw pomiędzy żydami a gojami są skutecznie angażowani i kontrolowani przez żydowski imperializm i są całkowicie do jego dyspozycji.

Trzeba koniecznie podkreślić, że kiedy Kahał lub Regionalna Rada Żydowska autoryzuje mieszane małżeństwo żyda lub żydówki z gojem lub gojką, to składają oni osobistą przysięgę, pod groźbą ciężkich kar, że on lub ona, będą robić wszystko co możliwe aby dzieci wprowadzić w wieku 13 lat, lub później, do społeczności żydowskiej w sposób utajniony, tak żeby gojowski mąż lub gojowska żona byli nieświadomi tej czynności.

Jeżeli żydowski ojciec lub żydowska matka zlekceważą tę przysięgę to oprócz kar zastosowanych w stosunku do do nich, lokalny i regionalny Kahał szukają pomocy innych żydowskich krewnych w celu zapewnienia dzieciom z mieszanych małżeństw przygotowania i wprowadzenia w judaizm i uzyskania przysięgi posłuszeństwa wobec przywódców i zachowania tajemnicy, wszystko to podczas okultystycznego obrzędu wywierającego ogromne wrażenie.

Naziści zajmując się problemem żydowskim, głównie jako problemem rasowym, popełnili poważny błąd kiedy uważali za Niemców potomków trzech niemieckich dziadków i tylko jednego żydowskiego dziadka. To jest oczywiste, że z powierzchownego, rasowego punktu widzenia, takie dzieci były przeważająco niemieckie ale problem żydowski nie jest tylko rasowy, jest on dużo bardziej skomplikowany, jak już czytelnik zdążył zauważyć.

W rzeczywistości, jak to Trybunał Świętej Inkwizycji stwierdził, wystarczyło mieć jedynie jedną żydowską babkę lub nawet tylko żydowską prababkę lub nawet tylko praprababkę ażeby potomek mógł być dopuszczony do tajnych sekt żydowskich. A wszystko to z powodów już wspomnianych. Oto dlaczego prawa, które rządziły inkwizycyjną Europą a później Hiszpanią i Portugalią, były uzasadnione.

Inkwizycja uważała za „nowych chrześcijan”, i dlatego podejrzanych o judaizm, każdego kto dwieście lub więcej lat wstecz miał jedynie żydowskiego przodka, i usuwała takich ludzi ze stanowisk w rządzie, w armii i w Kościele, nawet kiedy nie było wystarczającego dowodu (który trudno było zdobyć), że praktykują oni judaizm w tajemnicy. Prawa te obowiązywały dopóki rządy inkwizycyjne nie zostały zniszczone.

W Chinach, tak jak i w innych krajach, społeczności żydów aszkenazyjskich, sefardyjskich, arabskich, indyjskich, rosyjskich, niemieckich i rumuńskich, i żydów z innych jeszcze krajów, uznały od czasu swego przybycia do Chin, małżeństwa mieszane z chińskimi gojami. Dzieci zrodzone z tych małżeństw, z częściowymi chińskimi cechami, które następnie zawierają małżeństwa z innymi gojowskimi osobami chińskimi, mają dzieci o wyglądzie bardziej chińskim niż żydowskim.

Później małżeństwa mieszane zwiększyły liczbę członków żydowskiej piątej kolumny, których rasowy wygląd zewnętrzny jest chiński ale w tajemnicy są oni członkami narodu żydowskiego i w ten sposób zwiększają potęgę żydowskiej piątej kolumny. Chociaż uważamy, że chińska populacja, zrodzona z tych mieszanych małżeństw, może być ciągle mała to byłoby jednak konieczne badanie aby zliczyć liczbę utajnionych żydów w Chinach.

Żydowskie tajne sekty i stowarzyszenia, zwane Bractwami Synagogalnymi, zbierają się, co najmniej , raz w tygodniu, w piątkowe wieczory, ale w nagłych wypadkach może to być każdy dzień, ażeby uroczyście czytać i komentować część Tory, pięć pierwszych ksiąg Biblii, i biblijne księgi proroków, gdzie według żydowskich wierzeń, znajdują się poczynione Izraelowi obietnice boże dotyczące podbicia narodów wśród których oni zamieszkują, i obietnice podbicia świata w ogóle.

Następnie po tym uroczystym czytaniu i komentarzach, członkowie tajnego Bractwa informują zgromadzenie co  uczynili w kwestii osiągania dominacji w sferze politycznej, wojskowej, gospodarczej, społecznej i religijnej, których kontrolę powierzyła Bractwu Najwyższa Rada Żydowska.

Planują oni także sposoby dzięki którym mogą przejąć czołowe stanowiska, i intrygi z taktyką, użyteczne w eliminacji gojów z tych stanowisk. W czasach Inkwizycji i w okresie prześladowań nazistowskich, członkowie żydowskich, tajnych Bractw przenikali do tych instytucji podejmując zręczne kroki zapobiegające wykryciu ich spotkań i działań, w czym mieli wielowiekowe doświadczenie.

To co powiedziałem przedtem o utajnionych żydach Tiaou-Kiu-Kiaou odnosi się także do Mandżurii ale rozpatrując ten ogromny region Chin podamy dodatkowe informacje dotyczące publicznych żydów czyli żydów, którzy otwarcie przyznają się do swojej tożsamości.

„The Castillian Jewish Encyclopedia” czyni następujące, między innymi, stwierdzenie: „Budowa kolei transsyberyjskiej spowodowała przybycie (do Mandżurii) pewnej ilości żydowskich handlarzy, którzy założyli żydowską społeczność w Harbinie”. Dalej następuje informacja, że po rewolucji bolszewickiej wielu żydów ze Związku Sowieckiego emigrowało do Mandżurii i było atakowanych przez białych Rosjan, którzy dokonali kilku zabójstw. Także, że ci nowi emigranci „nie zwlekali z włączeniem się do gospodarki kraju jako pracownicy, handlowcy i przemysłowcy…”

Że japońska wrogość w stosunku do żydowskich interesów, w okresie japońskiej okupacji Mandżurii w 1931 roku, zmusiła żydów do emigracji na tereny południowych Chin i do innych krajów. „The Castillian Jewish Encyclopedia” dodaje także, że w 1931 roku było kilka synagog w Harbinie, Mukdenie i Dairen, tak jak i były społeczne instytucje filantropijne, kulturalne, pedagogiczne i syjonistyczne.

Japończycy nie znali tajemnic judaizmu i próbowali wymazać go używając niewłaściwych metod, podobnych do tych używanych podczas prawie dwóch tysięcy lat przez inne narody na świecie. W 1942 roku zamknęli oni wszystkie synagogi (20) ale nie wiedzieli, że gojowskie rządy, we wszystkich okresach historii, poprzez wieki, używały tej metody co powodowało jedynie wymuszenie na żydach przejście od jawnej żydowskości, już zidentyfikowanej, do żydowskości utajnionej, która skrywała przynależność żydów do narodu Izraela.

Pozornie stawali się oni zasymilowani z ludnością wśród której zamieszkiwali, stając się przez to jeszcze bardziej niebezpieczni. W ten sposób na skutek japońskiego błędu jawne żydostwo masowo się utajniło i zniknęło pozornie, za wyjątkiem tych, którzy wyemigrowali razem ze swoimi przedsiębiorstwami, na obszary Chin południowych i do innych miejsc.

Fakt, że w pewnych krajach europejskich, i zwłaszcza w Ameryce, są żydzi kierujący organizacjami maoistowskimi, spowodował, że pewni ludzie fałszywie wierzą, że maoistowski komunizm jest także kontrolowany przez żydowski imperializm. Jednakże to, co rzeczywiście się dzieje, polega na tym, że światowe żydostwo, naśladując taktykę Karola Marksa zniesienia Międzynarodówki Bakunina metodą infiltracji i przejęcia kontroli jej przez żydowskich agentów, próbuje zrobić to samo z międzynarodowym ruchem komunistycznym, który tworzy Mao Tse-tung.

Ci jawni i skryci żydzi, którzy udają, że są wrogami Związku Sowieckiego i jego satelickich partii komunistycznych, przenikają i osiągają kierownicze stanowiska w maoistowskich organizacjach różnych krajów. Krok po kroku przejmują kontrolę nad wieloma organizacjami lub partiami, często prowadząc prawdziwe zmagania przeciwko marionetkowym partiom moskiewskim.

Ale żydostwo, jak zawsze, wygra tę rozgrywkę jeżeli zdoła pomyślnie przejąć maoistowskie partie i organizacje w całym świecie, tak jak wygrało kiedy zdołało zinfiltrować międzynarodowy ruch gojowskiego rewolucjonisty Michaiła Bakunina.

Żydzi w Chinach używają bardzo wyszukanych foteli do czytania Tory w swoich sabatowych obrzędach. Jednakże tajne żydostwo, zwłaszcza w czasach niebezpiecznych, unika używania takiego mebla w ich potajemnych obrzędach i spotkaniach ażeby zapobiec temu by jakikolwiek goj, który mógłby odkryć takie spotkanie, zrozumiał co się na nim dzieje.

Tajni żydzi mają wielowiekowe doświadczenie w skrywaniu swoich potajemnych spotkań i mają wszystko przygotowane ażeby zakamuflować te spotkania tak by wyglądały na niewinne, jeżeli gojowski intruz takie spotkanie odkryje.

W czasach Inkwizycji utajeni żydzi czasami używali katolickiego duchowieństwa, które było krypto-żydami, aby organizować swoje potajemne, cotygodniowe spotkania tak żeby były one pod ochroną Kościoła, albo żeby odbywały się one w pewnych pomieszczeniach na terenie Kościoła Katolickiego pod patronatem tego duchowieństwa, które w rzeczywistości było krypto-żydami.

W ten sposób jeżeli jakiś goj odkrywał spotkanie to duchowny mówił mu, ze jest to spotkanie katolickich wiernych miejscowej parafii. W innych wypadkach organizowali oni potajemne spotkania na terenie cechów rzemieślniczych przy pomocy krypto-żydów, którzy przeniknęli do tychże cechów.

Jeśli spotkanie było przez kogoś odkryte to krypto-żyd, będący głową cechu, oznajmiał, że spotkanie odbywa się w celu przedyskutowania pewnych spraw związanych z interesami cechu. Podobne potajemne spotkania organizowano na terenie budynków innych szacownych organizacji gojowskich.

(1) Israel Joseph Benjamin II. Chacham of Israel. „Eight Years in Asia and Africa from 1846 to 1855.” Hanover Editions 1863. Pages 206-209.
(2) Alexandre Wyllie. „Recherches sur I’existance des juifs en Chine depuis les temps les plus reculés, jusqu’à nos jours”. French translation. Paris edition 1864.
(3) H. H. Milman. „The History of the Jews”. 3rd. volume. London edition 1868. Pages 166 and 167.
(4) S. M. Perlmann. „The History of the Jews in China”. London edition 1913. Pages 24 to 37.
(5) Castilian Jewish Encyclopedia. Mexico, 1948. 4th volume. Word: Spain.
(6) Israel Joseph Benjamin II. Cited work. Cited edition. Page 218.
(7) S. M. Perlmann. „The History of the Jews in China”. Cited edition. Pages 29 and 30.
(8) Rabbi Jacob S. Raisin. „Gentile Reactions to Jewish Ideals”. New York edition, 1953, page 417.
(9) Castilian Jewish Encyclopedia. Cited edition. Third volume. Word: China. Page 325, 2nd. column.
(10) Marco Polo’s trips. Translated and edited by Murray. Page 99.
(11) Castilian Jewish Encyclopedia. Cited edition. 3rd. volume. Word: China. Page 325, 2nd. column.
(12) Jewish Encyclopedia. Published in New York and London, 1903 Edition IV volume. Word: China. Page 34, 1st. column.
(13) Jewish Encyclopedia. Cited edition 4th volume. Word: China. Page 34, 2nd. column.
(14) Jewish Encyclopedia. Cited edition. 3rd. volume. Word: Chao-Yng-Cheng. Page 665, 2nd. column.
(15) Jewish Encyclopedia. Cited edition. Fourth volume. Word: China: Page 36, 1st column.
(16) Jewish Encyclopedia. Cited edition. IV Volume. Word: China. Page 36, 1st. column.
(17) Chavennes and Elkan N. Adler, quoted by the Castilian Jewish Encyclopedia, cited edition, 3rd. volume. Word: China. Page 325, 2nd. column.
(18) Castilian Jewish Encyclopedia. Cited edition. Word: China. Pages 328, 329 and 330, and word: Sassoon David. 9th volume, page 460 2nd. column. Word: Sassoon Albert (Abdula, David) 9th volume, page 460, 2nd. column.
(19) All experts in Chinese Judaism agree that the Tiao-Kiu-Kiaou Jews in China are few, varying opinions from those who state they are more than two million, to Jewish writers that reduce its number to a minimum. This is not strange, for as we said before, it is an ancient and general custom of Jews to hide the real number of Jews in a country and of course of clandestine Jews. But even supposing they were more than two million, their proportion with the Chinese population of seven hundred million inhabitants would be barely three Jews for each thousand, which would be a very small percentage compared with that of the Jews in the Soviet Union. In any case, the fact that Jews always hide to the Gentiles the real amount of Jews in a Gentile nation, especially the number of clandestine Jews, makes it impossible for us to assure that the clandestine Chinese Jews, Tiao-Kiu-Kiaou and other sects, total 2 million people at most. The number may be larger or smaller. Only an investigation using all adequate means to find out the truth, would allow the total localization of Jews and find out the real number of this fifth column in China of a foreign imperialism, conqueror of nations, that acts through super secret societies of clandestine Jews, who as members of the invaded country, are infiltrated in all political, military, cultural, religious and social institutions, until it takes over the governments by exploiting personal ambitions for power and personal resentments; by sowing false ideas to promote discordance, internal division and rebellion; and also by effecting espionage and sabotage to the benefit of foreign powers when this is convenient to the plans of international Judaism for world domination.
(20) Castilian Jewish Encyclopedia. Cited edition. 7th volume, Word: Manchuria. Page 260 1st. column.

Przekład: RX

P.S. Suplement: